Agness Water

Ergens tussen 25 maart en 3 april. 

Agness water. 

Een klein strand stadje. 

Waar niet heel veel te beleven valt. 

Een dipje,  down,  homesick,  travel sick,  travel blues.  Hoe je het ook wil noemen. 

Ik zat er een beetje doorheen. 

Ik liet als 1 april grap een aantal mensen,  inclusief mezelf, 

Geloven dat ik naar huis wilde. 

Ja ik zit in paradijs. 

Ja ik zie heel veel. 

Ja ik maak veel mee. 

En ik hou heel erg van het strand. 

Maar je komt op dat punt dat je denkt.. 

Ja, dat is inderdaad weer een strand. 

Na 5 maanden reizen lijkt het alsof de tax bereikt is. 

Gooi daar overheen een aantal dagen grijs en regenachtige weer. 

En nee ik mag zeker niet klagen,  want zelfs met regen loop je hier nog in bikini /korte broek rond. 

Maar ik zat er een beetje doorheen. 

Ik vergelijk ook regelmatig met Nieuw Zeeland. 

Ik probeer ze niet te vergelijken want het zijn twee totaal verschillende landen. 

Maar ja tot nu toe vond ik Nieuw Zeeland leuker. 

Er hangt hier een hele andere vibe. 

Aan de oostkust van Australië wordt er veel gefeest en gezopen.

Heel veel Backpackers tussen de 18 en 21.

Nadat ik afscheid had genomen van m'n laatste travel maatje,  vond ik het moeilijk aansluiting te vinden. 

Ik was de small talks /friends for a day zat. 

En deed ook niet meer zoveel moeite. 

Met als gevolg dat ik ook veel alleen was.  

Ik probeerde wel nog altijd het beste uit de dag te halen.

Zo vond ik op dag 1 in Agness water een strand café. 

Ik trakteerde mezelf op een lekkere lunch. 

Maar vond de plek zo fijn dat ik er de eerste dag 3 uur lang bleef zitten. 

Ik vond de plek zo fijn dat ik er iedere dag terug ben gekomen. 

Ik ben er nog vaker gaan lunchen, 

dronk koffie, 

las een boek,

praatte met de eigenaar en andere gasten,

en keek naar de golven en de surfers 

Een heerlijke plek. 

Ik had gezellige avond waarbij ik Iris gezelschap hield tot ze naar haar nachtbus moest.  

De dag erna een lange regenachtige dag. 

Waarbij ik niet kon surfen omdat ik over een rots was gevallen en m'n voet ontstoken was. 

Ik stapte 3 april zelf op een nachtbus naar Airlie Beach. 

Wat heel dom voelde aangezien het daar 24/7 aan het gieten was omdat er een cycloon die kant op kwam. 

Maar ondanks dat het alleen maar regende in Airlie, 

is dit toch de plek geweest waar ik mijn dip weer begon te overwinnen. 

Ik had een goede klik met Iris

Ik had het weer naar mijn zin. 

En aangezien ik ver achter lag met het bijwerken van mijn blog.

Oeps. 

Kan ik al vertellen dat mijn dip overwonnen is. 

Daar waar ik 1 april dacht,  

Ik ga naar huis. 

Ben ik nu (20april) vol positieve energie,

Leuke plannen, 

En denk ik,

Waarom zou ik naar huis gaan? 

Eind datum van mijn trip staat daarmee nog altijd op 1 juni.